Η καθημερινότητα, μέσα από τα μάτια ενός… «τρελού». (ΣΣ Ιστορία από guest αρθρογράφο)

Η καθημερινότητα, μέσα από τα μάτια ενός… «τρελού».
(ΣΣ Ιστορία από guest αρθρογράφο)

Βρισκόμαστε στα μέσα Σεπτέμβρη, ξημέρωμα Σαββάτου, με αραιή συννεφιά και δροσερό Βαρδάρη. Ένας οπαδός ξυπνάει καταϊδρωμένος από όνειρο.  Ας αφήσουμε όμως τα «εισαγωγικά» και ας αφήσουμε τους πρωταγωνιστές να «μιλήσουν».

@Χαρτ: Πωωω ρε μαλάκαμ, πάλι μαλακία όνειρο είδα. Ουφ, μια από τα ίδια. Κάθε καλοκαίρι, μέχρι να παίξει ο ΑΡΗΣ στο Παλέ και να ξαναδώ την παρέα μου στην 10, η αναμονή είναι κόλαση. Βάλε και το Σοφάκι μου, που είναι Νάξο για δουλειά. Αντί να δουλεύω εγώ, δουλεύει η καρδιά μου και μάλιστα εκεί κοντά που την είχα πάει στο πρώτο μας ταξιδάκι. Τα νεύρα μου, ανάθεμα το συναίσθημά μου, θα πάρω τα κλειδιά από το κάρο και πάω Παλέ. Γιατί; Γιατί έτσι με βάρεσε, θέλω να αναπνεύσω αρειανάρα. Ανάθεμα τα καλοκαίρια χωρίς ΑΡΗ…

Σμπαμ η πόρτα. Για σου χαρτ λέει ο γείτονας ήρεμα ρεεε, του λέω δεν μας χέζεις και εσύ ρε Νταλάρα (από μέσα μου). Σφαίρα πάω αυτοκίνητο και βάζω μπρος. Ο μαλάκας αντί για το κλειδί του αυτοκινήτου στην μηχανή, έβαλα το κλειδί της εξώπορτας στο σπίτι. Και μετά λέει ο γαμβέτας ότι αυτός είναι άτυχος. #@!%$*@#&$*)...

Τεσπα, ξεκινάω και φτάνω Παλέ. Άδειο. Ησυχία. Δεν γαμείς. Κάθομαι στο παγκάκι μπροστά στην κεντρική είσοδο. Βυθίζομαι στις σκέψεις. Και αφού είμαι χαμένος στα άστρα, ακούω μια φωνή…

@Μιστ: Ρεεεε, εσύ με το απλανές βλέμμα, που ταξιδεύεις;

Λέω από μέσα μου πιο καθίκι είναι και με κοροϊδεύει; Γυρνώ το κεφάλι και λέω…

@Χαρτ: ΜΙΣΤΙΔΗ ΜΟΥ, φιλαράκι μου μοναδικό, καλά πως ήξερες ότι θα είμαι εδώ; Μόνο εσύ με σκέφτεσαι ρε συ. Μόνο εσύ.

@Μιστ: Μπα, απλά ήρθα να πάρω το διαρκείας για την επόμενη χρονιά, εσένα σ’ έχω χεσμένο.

@Χαρτ: Μην με πληγώνεις ρε, σνιφ…

@Μιστ: Χουλιαμά σε κάνω ρε σούργελο. Πωωω, τι είσαι εσύ, κατευθείαν να πιάσεις το τσεκούρι. Χαλάρωσε. Ευτυχώς σε βρήκα γιατί βλέπω πάλι στα down σου είσαι, ως συνήθως. Έλα, ξέρασέ τα όλα…

@Χαρτ: Τι να πω ρε συ φιλαράκι, δύσκολο πράγμα η αναμονή μέχρι να παίξει ο ΑΡΗΣ εδώ μέσα. Δεν έχεις που να ξεσπάσεις το συναίσθημα. Το Σοφάκι είναι μακριά, εγώ κάθομαι και μιζεριάζω, δεν θέλω να σε πάρω και τηλ μην σε φορτώσω με τα ψυχολογικά μου, στο φόρουμ μόνο ειρωνίες, ύβρεις, χλευασμοί, χαρακτηρισμοί και μεταγραφικά. Μέχρι και ο γαρψίας δεν λέει να ξεκολήσει από το μπασκετικό σέκτιον…

@Μιστ: Έχεις δίκιο ρε αδερφέ, άστα να πάνε, τεσπα… τι θες να κάνουμε;

@Χαρτ: Να μπούμε μέσα στο Παλέ.

@Μιστ: Αφού είναι κλειστό ρε τρελέ…

@Χαρτ: Το ξέρω, θα περιμένω να ανοίξει. Τουλάχιστον να μπω από την εξώπορτα εδώ και να κοιτάω τα λάβαρα προς τα πάνω, να πάρω οξυγόνο.

@Μιστ: Πολύ ρομαντικός είσαι ρε αδερφάκι μου…

@Χαρτ: Το ξέρω, έχω πρόβλημα. Δεν μπορώ να εκφράσω συναίσθημα στο φόρουμ, τους χαλάμε την «πιάτσα» και το «φαίνεσθαι»…

@Μιστ: Ε γι’ αυτό σκας; Πες τα σε μένα…

@Χαρτ: Γι’ αυτό είσαι το φιλαράκι μου, όμως δεν θα σου τα πρίξω, θα τα πνίξω μέσα μου. Χαρτ είμαι, θα την βγάλω την άκρη. Τεσπα, λες να πάμε για καφεδάκι; Έχεις χρόνο;

@Μιστ: Όχι, αλλά, για σένα θα βρω…

@Χαρτ: Γι’ αυτό σ’ αγαπάω ρε συ, γιατί νιώθεις και είσαι φίλος. Τεσπα, θα τα πούμε άλλη φορά. Και μόνο που σε είδα, φτάνει.

@Μιστ: Τσου, θα φωνάξω και τον γαμβέτα. Δεν πιστεύω να σε χαλάει;

@Χαρτ: Όχι ρε, τότε είχα σαλτάρει, παρεξήγηση ήταν. Όταν ξυπνάει η Αίτνα μέσα μου, καλύτερα να μην με μιλάς. Του το είπα. Αφήνεις να απομακρυνθεί η καυτή λάβα και να εκτονωθεί η κρίση. Θα βαρεθώ μόνος μου και θα σταματήσω…

@Μιστ: Ωραία, κάτσε να τον πάρω τηλ.

@Γαμβέτας: Ποιος είναι;

@Μιστ: Τι ρωτάς ρε αφασία, ο μιστ είμαι. Λες και δεν ξέρεις την φωνή μου. Πάλι ξεδιπλώνεις στο διαλυμένο pc σου, το συγγραφικό σου ταλέντο; Θες να έρθεις Παλέ, είναι και το φιλαράκι σου ο Χαρτ…

@Γαμβέτας: Καλά παίζει ο ΑΡΗΣ; Τι δουλειά έχετε στο Παλέ;

@Μιστ: Απλά βρήκα τον Χαρτ εδώ, ρωτάς αν παίζει ο ΑΡΗΣ, ενώ έχεις να μας δεις εδώ και καιρό. Το φιλαράκι σου ο Χαρτ ρωτάει και ανησυχεί…

@Γαμβέτας: Σοβαρά;

@Χαρτ: Φέρε το τηλ λίγο ρε συ μιστ. ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΓΚΟΥΡΑ! Που είσαι και σε ψάχνω; Αφού ξέρεις ότι χωρίς εσένα, η 10 είναι άδεια.

@Γαμβέτας: Εδώ είμαι ρε, ήρεμα, μην φωνάζεις…

@Χαρτ: Όταν με λες ήρεμα, ξέρεις ότι με τσιτώνεις. Είμαι που είμαι, σε φάω ζωντανό…

@Γαμβέτας: Ήρεμα ρε…

@Χαρτ: $@#%@*#&@)*#... Μιστ συνέχα, δεν μπορώ άλλο, θα με πάει στα Ιμαλάια δαύτος…

@Μιστ: Προτείνω να έρθεις για καφεδάκι γαμβέτα…

@Γαμβέτας: Έρχομαι, ψοφάω για κοινωνική συμπεριφορά…

@Χαρτ: Με είπε πάλι αντικοινωνικό ρε; Άκουσα καλά; #@%^#(!*&^)@...

@Μιστ: Όχι ρε, χαλάρωσε, είσαι σε κρίση…

@Χαρτ: ……………………

@Γαμβέτας: Έρχομαι, φέρνω και νουτέλα. Ολόκληρο βάζο για το φιλαράκι μου τον Χαρτ.

@Χαρτ: Μερέντααααααααααααααα…

@Γαμβέτας: Νουτέλαααααααααααααααααααα…

@Χαρτ: Σε χέσω, πάε Μασούτη και πάρε Μερέντα, κερνάω εγώ…

@Γαμβέτας: Για την πάρτη σου πάω και Αμερική να σου φέρω Μερέντα…

@Χαρτ: Με πλοίο ή με αεροπλάνο;

@Γαμβέτας: Γιατί έχει διαφορά;

@Χαρτ: Όχι απλά να ‘χαμε να λέγαμε, άσε τις παπαριές και έλα εδώ, γρήγορααααα…

@Μιστ: Έλα συγγραφέα, χάνεις ο Χαρτ έχει γίνει κόκκινος σαν τον βρωμόσερβο…

@Χαρτ: Να σας βράσω και τους δύο…

…………..

Τεσπα, μετά από 30 λεπτά…

@Μιστ: Βρε καλώς τον συγγραφέα…

@Γαμβέτας: Χελλλλλλοοοοοου…

@Χαρτ: Καλώς τον μαλάγκουρα…

@Γαμβέτας: Γιατί με βρίζεις ρεεε;

@Χαρτ: Χαλάρωσε…

@Γαμβέτας: Όχι ρε δεν χαλαρώνω…

@Χαρτ: Είδες όταν με λες να χαλαρώσω; Πάρε να ‘χεις…

@Γαμβέτας: Μπερδέψαμε τους ρόλους…

@Χαρτ: Όντως χοχοχοχοχο… πάμε για άλλα, πες κανένα νέο…

@Μιστ: Δεν ξέρω αν το πείρατε χαμπάρι αλλά, μας κοιτάνε περίεργα, σου λέει τι θέλουν αυτοί εδώ πέρα; Είναι οπαδοί και ετοιμάζουν ραντεβού θανάτου; Είναι σούργελα που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και λένε τον πόνο τους; Είναι τρελοί;

@Χαρτ: Αυτό είναι σίγουρο, τρελοί είμαστε, τουλάχιστον εγώ…

@Γαμβέτας: Τόσες φορές που το λες, θα το εμπεδώσεις κιόλας…

……

@Μιστ: Μιας που είμαστε έτσι, να πάρουμε και την παρέα της 10 να πάμε για καφέ στην παραλιακή;

@Χαρτ: Μέσα…

@Μιστ: Κάτσε να πάρω στον ζεγλή, αυτός είναι παντός καιρού…

@Μιστ: Έλα ρε ζεγλή, σήκωσέ το… Επ! Ζεγλή, άνθρωπέ μου, τι φτιάνς;

@Ζεγλής: Δωδεκάδα με ΣιμΔεΝτριμ Κορμό.

@Χαρτ: Πωωω, κορμός σοκολάτας, πείνασα…

@Ζεγλής: Ωχ, ο ψυχάκιας είναι μαζί σου; Το σούργελο με τα συναισθήματα;

@Χαρτ: …….

@Μιστ: Ναι, μην τον πειράζεις, έχει ζοχάδες. Είναι και ο γαμβέτας…

@Ζεγλής: Ο Χριστός και η Παναγιά της Γουαδελούπης. Σύναξη ηλιθίων έχετε; Ωραία, έρχομαι…

@Γαμβέτας: Ωχ, θα μας δείρει…

@Χαρτ: Μην φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ…

@Γαμβέτας: Δεν φοβάμαι με Χαρτ. Αγαπάμε Χαρτ.

@Χαρτ: Σταμάτα τα σάλια, δεν θα με πείσεις να φάω Νουτέλα…

@Μιστ: Δεν παίζεστε…

@Χαρτ: Είναι αλήθεια…

………….

@Γαμβέτας: Που θα βρέξουμε με χυμό το λαρύγγι μας στην παραλιακή;

@Χαρτ: Όπου θέλετε ρε.. Με χυμό είπες; Τρε μπαναλ…

@Γαμβέτας: Ώπα, ξέρεις και Γαλλικά;

@Χαρτ: Νε, είχα πάει με Λεμάν στο όνειρό μου…

@Μιστ: Α καλά, σάλεψε ο Χαρτ…

…..

@Μιστ: Ώπα, πάμε ΤHYMARE…

@Χαρτ: Μέσα, να σας πω και την ιστορία με το Σοφάκι μου, που με λείπει…

@Μιστ: Ωχ, θα μας πρίξει πάλι, για καλό το είπα;

@Χαρτ: Σνιφ…

@Μιστ: Πλάκα κάνω ρε, κάτσε να πάρω τηλ και κολημενίδη και φλετσερίδη για γούστα…

@Γαμβέτας: γιούπιιιιιιιιιιιιι…

……

Και αφού έφτασαν όλοι και έχει φτάσει μεσημεράκι μ’ αυτά και μ’ αυτά… η ιστοράι συνεχίζεται…

@Ζεγλής: Άντε φέρτε το φαγοπότι και τα ξύδια…

@Γεμβέτας: Εγώ θέλω χυμό…

@Ζεγλής: Κατάλαβα, πάλι ξεροσφύρι θα την βγάλουμε…

@Χαρτ: Όχι ρε, πάρτε ότι θέλετε κερνάω εγώ…

@Ζεγλής: Αφού είσαι άνεργος ρε μαλάκα, θα μας κυνηγάν μέχρι τα Διαβατά…

@Χαρτ: Όχι ρε, έκανα οικονομίες…

@Μιστ: Αυτά δεν μας τα λες…

@Χαρτ: Αυτά δεν λέγονται, λεπόν, παραγγείλετε ότι θέλει η καρδιά σας…

@Ζεγλής: Ωχ, πάλι άρχισε τα ρομαντικά του…

@Κολημενίδης: Καμιά δωδεκάδα θα πούμε; Για το fantasy θα μιλήσουμε; Που είναι ο γαργάλας ρεεεεε…

@Χαρτ: Να τα πούμε, αν και με το fantasy πια στην euroleague θα απέχω…

@Κολημενίδης: Γιατί ωρέ;

@Χαρτ: Γιατί βαρέθηκα να με λένε ότι εγώ φταίω που απαξίωσα το τοπικ και να με φωνάζουν κάποιοι «κλητήρα», ενώ εγώ αυτά τα κάνω με την ψυχή μου. Είναι άδικο…

@Μιστ: Μαζί σου Χαρτ αλλά, αν φύγεις θα τους κάνει την χάρη… Αν φύγεις όμως θα είμαι μαζί σου. Το ίδιο και όλοι όσοι είμαστε εδώ…

@Φλετσερίδης: Μαζί σου Χαρτ…

@Γαμβέτας: Μαζί σου και εγώ…

@Κολημεδίδης: Και εγώ μαζί σου αλλά, θα σε ξαναφέρω με το ζόρι…

@Ζεγλής: Γιατί μιλάτε; Εγώ βλέπω κάτι μανούλια και χλαπακιάζω τα φαγητά, άντε μαλάγκουρες φάτε…

@Φλετσερίδης: Έχει δίκιο ο ζεγλής, αρκετά μιζεριάζουμε στο φόρουμ με τα μεταγραφικά και την επιβολή της γνώμης από τους άλλους. Θέλουμε δημοκρατία κύριοι και ελευθερία…

@Χαρτ: Γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ…

@Γαμβέτας: Μόνο Χαρτ εμπιστευώμαστε, δεν μασάει και τα βάζει με όλους…

@Χαρτ: Τώρα μιλάς σωστά…

@Μιστ: Εγώ λέω καλύτερα να αφήσουμε τον Χαρτίδη να μας πει τον πόνο του…

@Χαρτ: Μπα άστο καλύτερα…

@Ζεγλής: Πες ρε, άλλωστε δεν σε ακούει και κανείς…

@Χαρτ: Σνιφ…

@Φλετσερίδης: Μην στεναχωριέσαι ρε, σε πειράζουμε, έναν σ’ έχουμε… Αν δεν μας πεις, θα σε πω εγώ για το Αφγανιστάν που πήγα και ο κολημενίδης θα αραδιάζει μεταγραφικούς στόχους…

@Μιστ: Ναι, άντε Χαρτίδη λέγε…

@Χαρτ: Άντε καλά…

@Γαμβέτας: Μισό, περνάει ένα μανούλι, Χαρτ για σένα, κοίτα ρεεεε…

@Χαρτ: Εγώ έχω μάτια μόνο για το Σοφάκι μου…

@Ζεγλής: Εμ τέτοιος βλάκας που είσαι, τι να σε κάνω…

@Χαρτ: Έτσι είστε ρε; Θα σας πω την ιστοριούλα μας με το Σοφάκι, το ταξιδάκι μας πριν τα χρόνια του μνημονίου… Ρομαντζάδα ρεεεεεεεεεεε…

@Ζεγλής: Ωχ, μας πρίξει πάλι…

@Μιστ: Πες τα ρε φιλαράκι μου, βγάλε τα εσώψυχά σου…

@Χαρτ: θα τα πω…

@Γαμβέτας: Κάτσε να πάρω τεφτέρι για σημειώσεις για ιστορία στο blog της παρέας…

@Χαρτ: Σημείωνε… χφτου, αρχίζω…

…………….

@Χαρτ: Καλοκαιράκι του 2004. Αυγουστιάτικο σουκου. Αυγουστάτικο βραδάκι στην Οία της Σαντορίνης. Εκεί κάτω από τα αστέρια. Πως βρήκαμε τα λεφτά; Λεπτομέρειες. Πήγαμε με την αγάπη μας και μόνο. Παλιά χρόνια. Βαρκάδα και όπου μας πάει. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα… Αυτή και εγώ, σε μια παραλία… Και όλα αυτά, με μια φλασιά μου την προηγούμενη μέρα… Έτσι μου ήρθε… Πάνω στην τρέλα μου… Ξεκινάμε από Θεσσαλονίκη, με μια βαλίτσα… Πάμε με το αυτοκίνητο μέχρι Αθήνα… μένουμε στο Ξενοδοχείο Πρέζιντεντ Αθήνα… 500 km δρόμο και μπλα μπλα.  Πήγαμε Ελευσίνα πιο πριν για το Ηλιοβασίλεμα. Άστα να πάνε μπάνε…

………

Μ’ ακούτε ρε ή βαρεθήκατε;

@Μιστ: Σ’ ακούμε, μην μασάς ρε, δώσε πόνο…

…….

@Χαρτ: Συνεχίζω… Όλα αυτά Παρασκευή, παίρνουμε μετά το πλοίο κρουαζιέρα και πάμε Κυκλάδες… Ανατριχίλα. Εγώ και το Σοφάκι μου, αγκαλιά χωρίς τίποτε να σκεφτώμαστε… Μονάχα εγώ και αυτή… (μην μιλάτε για σεξ, σας πάρει και σας σηκώσει, αυτά είναι προσωπικά) τεσπα, συνεχίζω… Και φτάνει μεσημεράκι πάμε Σαντορίνη… Εκεί φαγοπότι, σουξουμουξου μανταλάκια, πάμε Μαύρη παραλία, όνειρο. Μετά βλέπουμε και εκεί το ηλιοβασίλεμα, ζω ένα όνειρο. Συνεχίζω πριν με πάρουν τα ζουμιά, ανάθεμά με… πάμε να μείνουμε Οία για βράδυ… Εκεί ισοπεδώθηκα… Δεν ήθελα να τελειώσει το βράδυ… Μείναμε ως το ξημέρωμα αγκαλιά στην παραλία… Ξαφνικά, την κοιτάω στα μάτια χωρίς να μιλάω… Με λέει, τι έπαθες; Της λέω, τίποτε, απλά θέλω να σε κοιτάω, να χαθώ στα μάτια σου και μετά να ευχαριστήσω τον Θεό, που μ’ έδωσε την ευκαιρία να κρατάω αγκαλιά, τον άγγελό μου… Και όλα αυτά, κάτω από το φεγγάρι… Στο διάολο ρε, ανάθεμα την ρομαντζάδα μου… Συγνώμη αλλά, δεν μπορώ άλλο…

@Μιστ: Καλά ρε Χαρτ, είσαι θηρίο, φτάνει σε βλέπω έγινες περισσότερο χάλια…

@Χαρτ: Άστα να πάνε, τα θυμάμαι και αυτά και μαζί με τα συμβάντα φέτος στο Παλέ αλλά και στο φόρουμ , μόνο η παρέα αυτή με δίνει δύναμη να συνεχίζω…

@Φλετσερίδης: Μην μασάς ρε συ, έχουμε γαμβέτα…

@Γαμβέτας: Έτσι, καλά τα λέει ο φλετσερίδης… Θα συνεχίζω το blog, κατάλαβα τότε όταν μαλώναμε ότι δεν ήσουν καλά, δεν έπρεπε να σε τρολάρω…

@Χαρτ: Σας ευχαριστώ ρε καρντάσια… Αν δεν ήταν ο μιστίδης θα σιωπούσα στο εμπερορ… Βαρέθηκα να ακούω ότι επειδή μιλάω με το συναίσθημα ότι προσβάλω το όνομα του ΑΡΗ… ποιος εγώ, που στο σύνθημα «την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ»… κόβω φλέβες. Ε άει στο διάτανο… Ευτυχώς που τότε στα χρόνια του ενός αμερικάνου του χαντ και της υπομονής… γνώρισα έξω από το πέταλο τον γαμβέτα και ήρθα στην 10… Εκεί με τα αλάνια… Εκεί με τον σεπαρντ και την τρέλα που κουβαλάει, τον μοναδικό ζεγλίδη με την τρέλα του, το φιλαράκι μου τον μιστίδη, το αλάναι τον φλετσερίδη και άλλα καρντάσια…

…..

Για μια στιγμή αδυναμίας… τα πλήρωσα ακριβά όλα… Συγνώμη για τον μονόλογο, ήθελα να τα πω… να ξεσπάσω… γι’ αυτό και τον μιστίδη τον έχω στην καρδιά μου… Μόνο αυτός καταλαβαίνει την τρέλα μου…

Θυμάσαι ρε συ μιστίδη όταν πήγαμε για καφέ πρόσφατα πως βρεθήκαμε τυχαία;

@Μιστ: Θυμάμαι ρε καρντάσι, σαν μαστουρωμένος κοιτούσες το έδαφος… Έλεγα, τι σκατά σκέφτεται ο τρελός ρε… Μόνος του πήγε στο Παλέ…

@Χαρτ: Άστα να πάνε ρε συ μιστίδη μου, πόσο θέλω να αποκτήσω δουλειά και με το πρώτο μηνιάτικο να αγοράσω το διαρκείας και με το δεύτερο να πάω Αθήνα, αφού έχω πάρει από Λάρισα τον ζούνη… Να πάμε μαζί με άνδη, σιμ, τζακ, γαρψία, για φαγοπότι και ξύδια. Να ταξιδέψω για την αρειανάρα… Να την βλέπουμε να κερδίζει και να κάνουμε χουλιαμά… Να κερδίζει ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ και να βγάζουμε γούστα… Όχι να μπαίνω στο εμπερορ και να βλέπω μπινελίκια, χλευασμούς, χαρακτηρισμούς, μίση, λεκτική βία, διαγραφές και άλλα αρνητικά…

@Γαμβέτας: Θετική ενέργεια ρε φίλεεεεε…

@Χαρτ: Α να γεια σου…

@Ζεγλής: Ωραία όλα αυτά, θα το λήξουμε για σήμερα; Και αύριο μέρα είναι…

@Μιστ: Μην είσαι σκληρός ρε, άσε τον Χαρτ, τώρα τελειώνει…

@Ζεγλής: Η πετρούλα είναι;

@Φλετσερίδης: Αχαχαχαχα, ωραίος. Πάντως ωραία ιστορία… Εσύ κολημενίδη τι λες;

@Κολημενίδης: Μανιφίκ. Αλλά, αν μας παρατήσει στο fantasy και ξαναπάει στο πέταλο στο Παλέ, θα του κόψω την καλημέρα…

@Μιστ: Έχει δίκιο ο κολημενίδης. Είμαι μαζί του…

@Χαρτ: Δεν πάω ρε, σας έχω στην καρδιά μου, είστε ψυχάρες όλοι σας…

@Μιστ: Καλά μην τα παραλές…

@Χαρτ: Δεν παραλέω τίποτε, την αλήθεια λέω, όπως πάντα…

@Μιστ: Καλά, άντε καιρός να πάμε σπίτια μας…

@Γαμβέτας: Έτσι, πάω να φάω απ’ έξω…

@Χαρτ: Κοίτα εσύ μην σε πάει το λάδι στο μάτι πάλι, τώρα τελευταία έκοψες τα «αχ», έτσι σε θέλω…

@Γαμβέτας: Είπαμε θετική ενέργεια…

@Χαρτ: Έτσι σας θέλω όλους. Θα τα αντιμετωπίσουμε όλα. Οπαδοί του ΑΡΗ είμαστε, δεν μασάμε. Δεν τα παρατάμε ποτέ. Ο ΑΡΗΣ είναι τρόπος ζωής…

……

Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, τελείωσε η ιστορία… Περιμένουμε να έρθει και ο χειμώνας για να δούμε την αρειανάρα από κοντά και να ζεσταθεί η παρέα της 10… Και ποιος γαμεί τα μνημόνια και τα αρνητικά… εμείς έχουμε καρδιά και ψυχή… Είμαστε οπαδοί του ΑΡΗ… Δεν λυγάμε ποτέ… Δεν σκύβουμε το κεφάλι ποτέ… Τα λέμε από Σεπτέμβρη…

……

Ευχαριστώ τον συγγραφέα για τον χώρο που με χάρισε στο blog της παρέας. Αλλά και το φιλαράκι μου τον μιστίδη για την υποστήριξη. Και όλους όσους με σέβονται και με συμπαθούν. Συγνώμη αν κούρασα, συγνώμη αν γονάτισα λίγο αλλά, άνθρωπος είμαι…

Και μην ξεχνάτε…

Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, η καρδιά σας, θα δώσει τις απαντήσεις…

Και αν πέσουμε, θα ξανασηκωθούμε…

……

Χαρτ